Γίνεται !

η παπαριά της ημέρας: "of course ... are we gluing coffee pots?"

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Η επιστολή-χαστούκι του 14χρονου στο εκπαιδευτικό σύστημα...όσα δεν τολμούν να πουν οι μεγάλοι

Σχόλιο: Επειδή πιστεύουμε ότι το φετινό κύμα των καταλήψεων ΔΕΝ είναι μόδα, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός παιδείας, αναδημοσιεύουμε την επιστολή του μαθητή, που δίνει μια εικόνα του επιπέδου της παιδείας μας. Ας αφήσουν λοιπόν τους μοδάτους εξυπναδίστικους χαρακτηρισμούς και ας ασχοληθούν πιο σοβαρά -όπως αρμόζει- με την παιδεία ...

"Από ποιους θα αντλήσουμε δύναμη; Από τους εκπαιδευτικούς ρομπότ ή τους εκπαιδευτικούς- ψυχασθενείς;

"κ. ΥΠΟΥΡΓΕ ΠΑΙΔΕΙΑΣ .
Η παρούσα εποχή όπου εμείς οι νέοι μεγαλώνουμε δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Η ανθρωπότητα σημαδεύτηκε με ανεξίτηλα σημάδια σε κάθε τομέα. Με μεγάλες αλλαγές, ανακαλύψεις, προκλήσεις, ελπίδες, αλλά και αιματηρούς πολέμους. Η Ελλάδα με τα ακραία φαινόμενα διαφθοράς αλαζονείας, παιδεραστίας, εγκληματικότητας, με τα ναρκωτικά και με ένα διαδίκτυο με κακό πρότυπο έγινε εύθραυστη και καταρρέει ηθικά και οικονομικά. Ας σταθούμε όμως στην παιδεία και το μέλλον της και επιτρέψτε μου να πω πως είναι η χειρότερη του αιώνα μας. Και θα αρχίσω από τους εκπαιδευτικούς που στις μέρες μας οι... περισσότεροι λειτουργούν με αντιστάσεις και ένα είδος υπολογιστή σε μορφή ανθρώπινη που είναι αυστηρά προγραμματισμένη να μην του επιτρέπει να οραματίζεται μαζί σου το μέλλον. Να είναι φιλική μαζί σου και συνεργατική. Να ακούει όλες τις γνώμες και να προκαλεί την πολυφωνία διδάσκοντας την τέχνη του διαλόγου τους κανόνες της συζήτησης και τη δημοκρατία στην τάξη. Ο σημερινός εκπαιδευτικός δεν έχει συναίσθημα όπως ο παλιός δάσκαλος που νοιαζότανε μέσα και έξω από το σχολείο για τον μαθητή του. Τι και αν δεν είχε δεύτερο κουστούμι. Τι και αν δεν είχε πολλά πτυχία. Είχε αγάπη αξιοπρέπεια και λογική (ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΤΥΧΙΑ ΑΛΛΑ ΛΙΓΗ ΛΟΓΙΚΗ.) Στις αίθουσες διδασκαλίας ακούγεται ο λόγος των ποιητών από τον εκπαιδευτικό σαν να σηκώνει πολλές πέτρες. Σαν να έχουν μπει οι εκπαιδευτικοί σε αυτόματο πιλότο, και οι μαθητές βγαίνουν από τη τάξη με κενά και την ανάγκη της εξωσχολικής επιμόρφωσης και ένα τεράστιο δραματικό ερωτηματικό. Οδεύω καλά στον επαγγελματικό δρόμο που διάλεξα ή σε λίγα χρόνια τα πτυχία μου θα είναι άχρηστα και θα χρειαστεί να μεταναστεύσω; κ. ΥΠΟΥΡΓΕ. Το θέμα δεν είναι εάν πρέπει να παρουσιαζόμαστε στο σχολείο αλλά από ποιους θα εκπαιδευτούμε και για ποιο σκοπό. Από ποιους θα αντλήσουμε δύναμη κουράγιο για να συνεχίσουμε. Από εκπαιδευτικούς ρομπότ; Από εκπαιδευτικούς με κατεβασμένα κεφάλια; Από εκπαιδευτικούς ψυχασθενείς; Ο Έλληνας μαθητής πέρα από τα μαθήματα αναζητά στον χώρο που ζει τις περισσότερες ώρες της ημέρας έναν εκπαιδευτικό αξιαγάπητο, αυθόρμητο, ευχάριστο, με πηγαίο και έξυπνο χιούμορ. Χωρίς ψυχοφάρμακα χωρίς βάρη οικογενειακά που τα φορτώνει στα παιδιά. Δεν θέλει το ελληνόπουλο εκπαιδευτικό νοθευμένο και σφραγισμένο στο σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα με καθορισμένο ωράριο και με όρια στο άκου μόνο και να κοιτάζει το ρολόι και να εκπαιδεύει πράγματα και όχι παιδιά. Δεν θέλει ο Έλληνας μαθητής εκπαιδευτικό που εάν δεν είσαι πελάτης του μένεις αγράμματος. Δεν θέλει εκπαιδευτικό που όταν βλέπει λουλούδια ψάχνει για φέρετρο. Είναι η ανάγκη του ελληνόπουλου που έχει στο DNA για πιο ανθρώπινη εμβέλεια. Δεν είναι δυνατόν να μεγαλώσουμε φυσιολογικά χωρίς ανθρωπιά χωρίς αγάπη. Είναι η ξεχωριστή μοναδική ανάγκη μας για να προκόψουμε. Και όμως η σημερινή Ελλάδα δεν κατανοεί τις ανάγκες μας. Η σημερινή Ελλάδα έχασε την αίγλη της και δεν μπορεί να παίξει το καθοδηγητικό ρόλο που έπαιζε. Τα πρότυπα που λατρεύει η νέα Ελλάδα δυστυχώς είναι τα είδωλα του θεάματος, η εφήμερες επιτυχίες, ο ξέφρενος καταλογισμός, η απαξία, αδιαφορία, παρακμή, αλαζονεία και τα σκάνδαλα. Μπροστά σε αυτή την βίαιη ισοπέδωση των πάντων οι μαθητές έχουν χαμηλά ποσοστά αυτοεκτίμησης και νιώθουν απομονωμένοι. Οι πολιτικοί, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς δεν κατακτούν και δεν επηρεάζουν πια τα παιδιά θετικά. Και πως άλλωστε αφού χάσανε την ικανότητα; Το 60% των μαθητών πιστεύει ότι για τις αδυναμίες της εκπαίδευσης φταίει το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα το άλλο 40% των μαθητών πιστεύουν ότι η συμπεριφορά των καθηγητών είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα. Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. 2ον κ. ΥΠΟΥΡΓΕ. Παρατηρώ τη γενιά μου που βρίσκεται σε εμπόλεμη θέση από νεαρή ηλικία και συνειδητοποιώ πως κανένας πολιτικός, κανένας εκπαιδευτικός και γονιός δεν έχει το θάρρος να παραδεχτεί το σοβαρό φαινόμενο.. Την έλλειψη επικοινωνίας, την ανασφάλεια, τα ναρκωτικά και την διασπορά πορνογραφίας μέσο διαδίκου που δίνει στην νεολαία ερεθίσματα βίας κακοποίηση και θάνατο. Και ακριβώς σε αυτό το δράμα μας πρέπει όλοι να σκύψετε ανθρώπινα. Δηλαδή στην υποβάθμιση της πνευματικής και ηθικής μας ζωής που για χάρη της θηριώδης υλικής ικανοποίησης των υλικών αγαθών σας μας αιχμαλωτίσατε σε έναν ψεύτικο κόσμο και δεν βλέπετε την ανάγκη των νέων που είναι η ψυχή. Αυτή που κατευθύνει εμάς τους νέους στον δρόμο του καλού και την διάθεση να εργαστούμε για το καλόν. Οι έφηβοι ακόμα και μικρά παιδιά για να βρουν αδιέξοδο ενσωματώνονται σε παραστρατισμένες ομάδες που εκδηλώνουν επιθετικότητα. Καταφεύγουν σε ναρκωτικά και πορνεία. Στρέφονται στο κακό διαδίκτυο και σε προϊόντα υποκουλτούρας. Το παιδί σήμερα ζει με αντιπρόσωπο ζωής την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Το παιδί σήμερα έπαψε να έχει φαντασία και μεράκι ενθουσιασμό. Έχει οργή για χιλιάδες λόγους. Έχει αγανάκτηση και μια εξεγερτική διάθεση βίας. ΒΑΛΑΤΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΑΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΣΕΙΣ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ ΜΕΡΙΑ. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!!! Μας μεταλλάξατε σε άγρια θηρία. Μπράβο σας!!!! Να ζούμε μες στην φρικιαστική ψυχοπάθεια. Μπράβο σας!!!!! Και το χειρότερο δεν το είδαμε ακόμα. Η παγκοσμιοποίηση και η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη τείνουν να καταστήσουν στο μέλλον τον άνθρωπο περιττό. Ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ σαν μαθητής που δουλεύω σε έναν υπολογιστή τις εργασίες μου πως θα είχα μείνει αναλφάβητος στο πληροφοριακό εάν διάλεγα την παραδοσιακή μέθοδο και σίγουρα καθυστερημένος στην αγορά του 21 αιώνα. Οι αναλυτές λένε πως το παιδί που διδάσκεται από ίντερνετ και ερευνά είναι εγγυημένα ενήμερο.. Ένα άλλο παιδί που διδάσκεται χωρίς ίντερνετ θα μάθει ανάγνωση και μαθηματικά από καθηγητή ανεκπαίδευτο, πικραμένο γιατί προετοιμάζει αμαθείς νέους και άνεργους. Σίγουρα λοιπόν η τεχνολογία είναι φορέας γνώσης ως αποτύπωση της ιστορίας γύρω από τον πλανήτη. Η παιδεία παίρνει απαντήσεις σε όλες τις ανάγκες ταξιδεύει σε χώρες, σε πλανήτες, στην τέχνη, και στον απίστευτο πλούτο θεμάτων γνώσεων. Αυτή είναι η θετική όψη του πολιτισμού. Σίγουρα λοιπόν υπάρχουν θετικά στην τεχνολογία και το ευχάριστο είναι ότι όσα παιδιά είναι ενήμερα με την πρώτη μπορούν να διαφωνήσουν στα αρνητικά γιατί προσωπικά πιστεύω πως όταν δώσεις στην παιδεία περιβάλλον ζωής αρνείται τα υποκατάστατα ζωής. κ. ΥΠΟΥΡΓΕ. Για να καταστήσουμε και πάλι τον άνθρωπο πρωταγωνιστή των εξελίξεων και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο της καθημερινής μας ζωή τις ξεχασμένες αξίες της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων χρειάζεται να κινητοποιηθούμε όλοι για να επαναφέρουμε την Ελλάδα εκεί που της αξίζει. Και για να γίνει αυτό πρέπει πάση θυσία το κράτος να αλλάξει πρόσωπο. Να γίνει ανθρώπινο, δίκαιο, ανεκτικό και ακομμάτιστο. Να έχει φιλότιμο, αυτοπειθαρχία, ευγένεια. Και πάνω από όλα αξιακά πρότυπα που να απαντούν με ελληνικό τρόπο στα αιτήματα της εποχής μας. Με το χέρι στην καρδιά σας λέω πως δεν ζητώ και δεν διεκδικώ τίποτα περισσότερο που σαν Έλληνας να μην μου ανήκει. Θέλω τη δική μου γλώσσα, τη δική μου ιστορική μνήμη. Τις αξίες του ελληνισμού, την αλληλεγγύη και την διάδοση του δικού μου πολιτισμού. θέλω τη δική μου θάλασσα, την δική μου ποίηση. θέλω γαλήνη ειρήνη. θέλω δικαιότερη ζωή, θέλω μια κοινωνία με αίσθημα ευθύνης απέναντι στα παιδιά στους γέροντες στα ανυπεράσπιστα ζώα και στο περιβάλλον. Θέλω ένα κράτος όπως ο ήρωας της ελληνικής παράδοσης. Ο ήρωας Πρόμαχος που είναι έτοιμος να θυσιαστή για να ζήσουν οι άλλοι και όχι να θυσιάσει τους άλλους για να ζήσει αυτός όπως ισχύει λχ με τα ηρωικά πρότυπα της δυτικής κουλτούρας.[Τον καουμπόι ή τον Ράμπο] Πρώτο χρέος σας λοιπόν πρέπει να είναι η επιδίωξη της ποιοτικής ζωής των παιδιών. Και ποιότητα σημαίνει υγεία. Γονική στοργική παρουσία. Αγάπη σεβασμό- διάλογο- ενημέρωση για το φαινόμενο παιδεραστίας. Δεν έχουμε άλλο τρόπο να διασωθούμε από το καμίνι της αγριότητας και βίας. Πιάστε το χέρι μας κ. Υπουργέ παιδείας. Εμείς σας το απλώνουμε για να πάμε μπροστά. Για να αναζητήσουμε όλοι μαζί μια καλύτερη δίκαιη ανθρώπινη εξειδικευμένη εκπαίδευση. Αλλιώς η υποβαθμισμένη παιδεία θα βρεθεί αργά η γρήγορα στην ουρά του πολιτισμού και θα υποχρεωθούμε εμείς οι νέοι να ακολουθούμε σαν ταπεινωμένοι υπήκοοί τους αναβαθμισμένους και υπεύθυνους λαούς. Δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος (μετά το περιβάλλον και λειψυδρία) που μας απειλεί στον αιώνα που έρχεται είναι ότι κανείς δεν θα ρωτάει πια κανέναν και ότι τα πάντα θα διεκπεραιώνονται μέσα από την τεχνολογία και την ανωνυμία. Φαινόμενα που θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ψυχική διατάραξη.Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι ήδη ορατό σε άλλους λαούς. Θα ήθελα να κλείσω με μια φράση του Οπενχάιμερ μετά την εκτόξευση του αμερικανικού διαστημοπλοίου (Απόλλων) για την κατάκτηση της σελήνης. "Μεγάλα τα επιτεύγματα αλλά αν ο άνθρωπος δεν βρει τις πνευματικές του ρίζες και την ανθρωπιά του τότε θα συγκρουστεί στα βράχια της παραφροσύνης." Με σεβασμό Αλέξανδρος Ανδρικόπουλος

από το http://troktiko.blogspot.

1 σχόλιο:

Το ιστολόγιο του Σέρβιαnet είπε...

Άρθρο του Νίκου Δήμου (επίκαιρο)
Περνάω έξω από ένα Λύκειο σε κατάληψη. Μουσική βγαίνει από μέσα (νομίζω πως είναι grunge, αλλά τι ξέρω εγώ από τα σαράντα είδη του ροκ…). Στα σκαλιά μαθητές καπνίζουν. Φωνές και γέλια έρχονται σε κύματα.
Τους βλέπω και τους ζηλεύω. Τόση ελευθερία δεν θα μπορούσα ούτε να την ονειρευτώ στα μαθητικά μου χρόνια. Η μεγάλη μας επανάσταση: να καπνίσουμε ένα τσιγάρο στις τουαλέτες. Να πετάξουμε μία σαΐτα στην τάξη, να φέρουμε σκονάκι στις εξετάσεις…
Μικρή γεύση επανάστασης έζησα χρόνια μετά, απόφοιτος στο Πανεπιστήμιο και αργότερα, τουρίστας, τον Μάη του 68, στο Παρίσι. Τούτοι δω όμως, το παίζουν Τσε Γκεβάρα από τα δεκαπέντε τους. Στα δικαιολογημένα αιτήματα τους για καλύτερες συνθήκες στο σχολείο, κολλάνε και μερικά πολιτικά συνθήματα, έτσι για να νιώσουν πιο οικουμενική την χειραφέτηση.
Είναι παιδεία και οι καταλήψεις. Άλλου είδους αυτή. Συμπληρώνει και εξισορροπεί το στενοκέφαλο, ξύλινο, δογματικό σχολείο. Το σχολείο που σχεδόν πια δεν έχει νόημα. Όπως είπαν κάποια παιδιά: έτσι κι αλλιώς εδώ δεν μαθαίνουμε τίποτα – υπάρχουν τα φροντιστήρια.
Αναρωτιέμαι: αν το σχολείο ήταν ζωντανό, ενδιαφέρον, πλούσιο σε γνώσεις και εμπειρίες, θα γίνονταν καταλήψεις; Αν δεν ήταν ένα μεγάλο παπαγαλείο όπου οι καθηγητές παπαγαλίζουν την «διδακτέα ύλη» του υπουργείου και οι μαθητές τους καθηγητές, θα υπήρχε κίνητρο;
Οι καταλήψεις δείχνουν την χρεοκοπία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Κάνει κανείς κατάληψη σε ένα κινηματογράφο, σε ένα γήπεδο; Αν το σχολείο πρόσφερε την «χαρούμενη γνώση» του Νίτσε – ποιος θα ήθελε να το κλείσει;
Έτυχε να πάω σε καλό σχολείο – και, τώρα που το θυμάμαι, σκέπτομαι πως κι αν ακόμα κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή η (αδιανόητη) ιδέα της κατάληψης, δεν θα την αγκάλιαζα με τίποτα. Θα μου στερούσε την περιπέτεια της γνώσης που την έβρισκα συναρπαστική.
Βλέπω τους επαναστάτες που καπνίζουν στα σκαλιά. Τους φθονώ και τους λυπάμαι. Τους φθονώ για την ελευθερία τους και τους λυπάμαι για την χρήση της…