Ήρθε η ώρα που ο καταρρέων δικομματισμός, και το υπό διάλυση και πανικό σαθρό πολιτικό κατεστημένο θα πάρουν το τελειωτικό χτύπημα από τον λαό.

Ομιλία του προέδρου της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στα Καλύβια

Φίλες και Φίλοι χαίρομαι που βρίσκομαι στα Καλύβια.

Έρχομαι σε ένα τόπο στον οποίο οι πολίτες του έχουν δείξει ότι μπορούν να τον υπερασπίζονται από τις ορέξεις των εργολάβων με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση.

Που έδειξαν ότι η ποιότητα ζωής είναι πάνω απ΄ όλα.

Φίλες και φίλοι βαδίζουμε προς τις εκλογές και οι πρώην μονομάχοι και νυν συνέταιροι του μνημονίου προσπαθούν απεγνωσμένα να αλλάξουν την ατζέντα. Δε θέλουν ο κόσμος να ενημερωθεί για το μνημόνιο. Για τις δεσμεύσεις τους. Για την απόφασή τους να είναι μαζί στην κυβέρνηση την επόμενη των εκλογών.

Βρήκαν κάτι που νομίζουν ότι θα τους διευκολύνει. Το θέμα της μετανάστευσης. Αφήνουν το πρόβλημα να υπάρχει και να μεγαλώνει γιατί πιστεύουν πολύ καλά ότι το αίσθημα ανασφάλειας τους βοηθά.

 

Αλλά εδώ είναι εξοργιστικό το πώς προσπαθούν να σερβίρουν τα 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ως τοπική ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Ότι η τοπική κοινωνία θα ρίξει τα μπετά, και τα συρματοπλέγματα, ότι τοπικές εταιρείες θα αναλάβουν τα υπερσύγχρονα μέτρα ασφαλείας και την φύλαξη, ότι τοπικοί αστυνομικοί θα επανδρώσουν τα διογκωμένα αστυνομικά τμήματα. Γύρω γύρω νεοφιλελευθερισμός και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κευνσιανισμός.

Είναι γνωστό ότι τα χρήματα τα πληρώνει η Φρόντεξ. Αλλά με τα χρήματα που θα δαπανήσουν για στρατόπεδα συγκέντρωσης δυναμικότητας 30.000 ανθρώπων, θα μπορούσαν: να εμπεδώσουν αίσθημα τάξης και ασφάλειας εκεί που χρειάζεται, να δημιουργήσουν κοινωνικές υποδομές με ανθρωπιστικούς όρους, να καλύψουν τις ανάγκες σε προσωπικό για τις υπηρεσίες ασύλου, όλα αυτά που προδιαγράφουν όχι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κουκουλοφόροι, αλλά οι υπηρεσίες του ΟΗΕ για τους οικονομικούς πρόσφυγες.

Το ζήτημα των οικονομικών προσφύγων είναι ανθρωπιστικό. Δεν έρχονται εδώ. Φεύγουν από εκεί. Θα συνεχίσουν να φεύγουν ακόμα και αν τους σκοτώνουμε εν ψυχρώ.

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι: Να δίνουμε χαρτιά σε όσους θέλουν να φύγουν από τη χώρα και που είναι πια η συντριπτική πλειοψηφία. Να οργανώσουμε κοινωνικές υποδομές για αυτούς που παραμένουν. Να ξηλώσουμε τα κυκλώματα εκμετάλλευσης. Και να δίνουμε άσυλο σε αυτούς που το δικαιούνται. Κυρίως όμως να κάνουμε το πρόβλημα υπόθεση όλης της Ευρώπης. Γιατί το ζήτημα δεν πρόκειται να λυθεί φτιάχνοντας στρατόπεδα στις χώρες υποδοχής, αλλά βοηθώντας τις χώρες προέλευσης.

Φίλες και φίλοι

Είναι πλέον γελοία η προσπάθειά τους να αλλάξουν την κουβέντα. Να την πάνε μακριά από τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει με το μνημόνιο.

Γιατί ξαφνικά όσο οι εκλογές γίνονται αναπότρεπτες τόσο βλέπουμε την καθημερινή ατζέντα να μεταλλάσσεται. Ακούμε για τις παρελάσεις, για φαινόμενα τοπικής διαφθοράς, για τους μετανάστες, αλλά δεν ακούμε τίποτα για το βασικό ερώτημα: τι πρόκειται να γίνει μετά τις εκλογές. Σε ποια πράγματα έχουν δεσμευτεί και τι έχουν υπογράψει.

Είναι το παλιό γνωστό κόλπο της καπνιστής ρέγκας. Όλη η προσπάθεια στο να μην σκέφτεται ο κόσμος το σημείο στο οποίο έχει βρεθεί. Να ανακαλύψει νέους εχθρούς, είτε αυτοί είναι οι μετανάστες, είτε είναι αυτοί που κάνουν φασαρίες, είτε αυτοί που δεν θέλουν υποτίθεται τις παρελάσεις. Και να τρέξει έντρομος πίσω στην αγκαλιά των κομμάτων του Μνημονίου προσυπογράφοντας την καταδίκη του στην ανεργία, την ανασφάλεια και την φτώχεια χωρίς επιστροφή.

Αυτές τις ημέρες αποτυπώνεται η γελοιότητα και η απελπισία της Μνημονιακής στρατηγικής.

Τους βλέπεις στην Βουλή να στήνουν ψεύτικους καυγάδες, μόνο και μόνο για να μεταθέσουν το φορολογικό, και όλα τα σκληρά μέτρα για τα οποία έχουν δεσμευτεί για μετά τις εκλογές. για μετά τις εκλογές. Τόσο ανόητους θεωρούν τους πολίτες.

Η Νέα Δημοκρατία λέει: αποτρέψαμε την ψήφιση του φορολογικού. Μετά τις εκλογές θα φέρουμε ένα δίκαιο, και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα. Και αποκρύπτουν ότι θα περιλαμβάνει 3 δις ευρώ μέτρα επιπλέον, σύμφωνα με την τελευταία απαίτηση της τρόικας. Μετά τις εκλογές όμως…

Το ΠΑΣΟΚ λέει: Τέλος το χαράτσι στη ΔΕΗ. Και αποκρύπτει ότι νομικά δεν μπορεί να το επιβάλλει για περισσότερα από δύο χρόνια και ότι γι αυτό το λόγο θα αντικατασταθεί με νέο φόρο. Μετά τις εκλογές όμως…

Ακόμα τους βλέπεις να ξεμπροστιάζονται για πελατειακές ρυθμίσεις και ρουσφέτια της τελευταίας στιγμής. Αυτοί που παριστάνουν τους υπεύθυνους και έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν την αριστερά για τα δικά τους πελατειακά μαγαζιά.

Τους βλέπεις να τακτοποιούν ως την τελευταία στιγμή τα συμφέροντα που τους υποστηρίζουν. Τους εργολάβους τον εθνικών δρόμων, τους εργολάβους της τουριστικής κατοικίας, τους εργολάβους ορυκτού πλούτου και οποιονδήποτε σχεδιάζει πλέον ελεύθερα τις επιχειρηματικές του κινήσεις απαλλαγμένος από κάθε έννοια προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.

Ας είμαστε ξεκάθαροι και ας βγούμε να το πούμε στον κόσμο. Ξέρουμε όλες και όλοι τι μας ετοιμάζουν την επόμενη ημέρα. Ξέρουμε όλες και όλοι ποίοι έφεραν την κοινωνία στο σημερινό σημείο και γιατί. Τώρα στην κάλπη είναι ώρα να μιλήσει ο κόσμος.

Για να μην ξεχνιόμαστε. Στις περιφερειακές εκλογές έλεγαν ότι οι εκλογές είναι άσχετες με τα πολιτικά ζητήματα, και ότι δεν θα πάρουν νέα μέτρα. Την ημέρα των εκλογών είπαν ότι η πολιτική τους εγκρίθηκε από το λαό. Την επόμενη ανακοίνωσαν την αναθεώρηση του ελλείμματος και νέα μέτρα.

Τις εκλογές θα θέλανε να τις αποφύγουν όπως το διάολος το λιβάνι. Αλλά έτσι όπως το πάνε, τον Σεπτέμβρη δεν θα βρίσκανε ούτε την ψήφο τους. Σκέφτηκαν λοιπόν ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία να πάρουν εντολή από τον λαό να τον εξαπατήσουν.

Αλλά και πάλι δεν τους κάνει καρδιά να αποφασίσουν ημερομηνία. Γιατί φοβούνται ότι κάποια πράγματα που μπορούν να τα περάσουν τώρα μετά τις εκλογές δεν θα μπορούν να τα περάσουν. Από την άλλη φοβούνται ότι αν τα περάσουν όλα τώρα, επισπεύδουν τη φθορά τους.

Αυτό είναι χάλι του σημερινού δικομματισμού. Το μόνο στο οποίο βασίζονται είναι οι 50 έδρες τις οποίες δίνει ο ληστρικός εκλογικός νόμος στον πρώτο. Και πάλι όμως δύσκολα τους βγαίνει.

Εμείς λοιπόν λέμε: Σε αυτές τις εκλογές υπάρχει μια βαθειά διαχωριστική γραμμή.

Από την μια υπάρχει το κόμμα του Μνημονίου. Με αρχηγό τον Ράιχενμπαχ και υπαρχηγό τον Παπαδήμο. Και με κομματάρχες τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Και με πολιτικό πρόγραμμα αυτά που προβλέπει και όσα πρόκειται να προβλέπει στον Μέλλον το Μνημόνιο. Και με στρατηγικό στόχο τη διάσωση των δανειστών μας και των τραπεζιτών από την ολοκληρωτική χρεωκοπία στην οποία οδηγούν τη χώρα. Αυτή είναι η μία πλευρά.

Και η άλλη πλευρά είναι η εναλλακτική πολιτική. Για την οποία χρειάζεται να συγκροτηθεί ένας νέος συνασπισμός Εξουσίας. Και να διεκδικήσει, και είναι απόλυτα εφικτό πια αυτό, την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με την δύναμη της οποίας θα απαλλάξει την χώρα από την πολιτική των Μνημονίων και τις ληστρικές και ταπεινωτικές δανειακές συμβάσεις.

Πάνε στις εκλογές με τις ουρές κατεβασμένες. Ο Σαμαράς μιλάει για αυτοδυναμία και κοιτάει γύρω του να δει αν γελάνε. Και στο ΠΑΣΟΚ ήδη μιλάνε ανοιχτά για κυβέρνηση Μνημονίου υπό τον Σαμαρά.

Ποτέ τα κυρίαρχα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν στήριξαν με τόσο πάθος μια πολιτική μειοψηφία.

Ήρθε η ώρα που ο καταρρέων δικομματισμός, και το υπό διάλυση και πανικό σαθρό πολιτικό κατεστημένο θα πάρουν το τελειωτικό χτύπημα από τον λαό.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα συγκλίνει σε τρεις παράγοντες:

• Ο πρώτος είναι η βέβαιη αποτυχία των μέτρων ως προς τους δείκτες του χρέους και του ελλείμματος.
• Ο δεύτερος είναι η απόλυτη κατοχύρωση των δανειστών μας ότι οποιαδήποτε στάση πληρωμών θα γίνει προς τα μέσα και όχι προς τα έξω. Και αυτό το έχουν κατοχυρώσει με το αγγλοσαξονικό δίκαιο, και την δέσμευση του ταμείου των εσόδων.
• Και ο τρίτος είναι η διαρκής και συνεχιζόμενη κάθοδος του λαού προς την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Είναι μια πορεία προς τον πάτο, με μοχλό την αναπαραγωγή και την επιδείνωση της ύφεσης. Ύφεση – επιδείνωση των δημοσιονομικών – καινούρια μέτρα – μεγαλύτερη ύφεση κλπ.

Μέχρι να χτυπήσουμε στον πάτο. Ο πάτος θα είναι η ολοκληρωτική χρεωκοπία.

Τότε θα κάνουν ταμείο. Οι αγορές θα έχουν ξεφορτώσει τις ζημιές τους στα κράτη. Η ελληνική χρεωκοπία θα σκάσει στην πλάτη άλλων λαών, που θα βρεθούν στην ίδια θέση με εμάς.

Οι οικονομικά ισχυροί της Ευρώπης θα έχουν κερδίσει τον παραγωγικό μας πλούτο και τις υποδομές μας. Και επίσης την ολοκληρωτική κατάργηση του κοινωνικού συμβολαίου, την επιστροφή στον 19^ο αιώνα, την οποία θα την εξαγάγουν σταδιακά στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Και εμείς θα πρέπει να ζήσουμε όπως μπορούμε.

Αυτό είναι η προοπτική. Και την φέρνει σε πέρας το μπλοκ των τραπεζιτών, μαζί με τον χρεωκοπημένο δικομματισμό που παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην εξουσία. Διαφημίζουν την πολιτική αυτή ως υπευθυνότητα, ως αγώνα για την παραμονή στο ευρώ, ως στιβαρή διαπραγμάτευση. Μιλάνε για την ανάπτυξη που έρχεται και για τις προοπτικές που ανοίγονται.

Ας μην την ξαναπατήσει λοιπόν ο κόσμος τώρα που του λένε για φως στο τούνελ και ανάπτυξη. Δεν υπάρχει ανάπτυξη εκεί που κοιτάνε. Δεν υπάρχει ανάπτυξη όταν κόβεις κάθε τόσο τους ήδη κομμένους μισθούς και τις ήδη κομμένες συντάξεις, όταν αφαιρείς κάθε μερικούς μήνες δεκάδες ευρώ από την πραγματική οικονομία.

Το πιο εξοργιστικό είναι ότι μας έφεραν ως εδώ χωρίς διαπραγμάτευση. Κυνικά, ψυχρά και με σχέδιο. Αντάλλαξαν την ισοπέδωση της χώρας με την εύνοια της Μέρκελ και των τραπεζιτών. Αλλά ούτε αυτό το έκαναν καλά. Όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης που το παίζουν σοβαροί και κουνάνε το δάχτυλο στην Αριστερά, από τους ευρωπαίους ομολόγους τους τρώνε καρπαζιές. Και οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, ή τέλος πάντων αυτοί που το παίζουν βιομήχανοι.

Το τελευταίο: η δημόσια ομολογία της Μέρκελ του Γιούνκερ και Σόιμπλε ότι τρέμουν στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί μια χώρα να βγει από την ευρωζώνη. Και το ξέραμε. Και αντί να το βάλουμε στο τραπέζι, σηκώσαμε στις πλάτες μας τις αμαρτίες ολόκληρης της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Διαλύσαμε το κοινωνικό κράτος και την εργασιακή νομοθεσία. Και πετάξαμε στις ορέξεις των αρπακτικών το σύνολο του παραγωγικού μας πλούτου. Διότι τόσο λίγοι, τόσο πρόθυμοι και τόσο ιδιοτελείς είναι αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Όχι μόνο σε πολιτικό, αλλά και σε οικονομικό επίπεδο.

Τι πρέπει να κάνουμε.

Το πρώτο. Μέχρι τις εκλογές πρέπει να είμαστε ενεργοί. Να πυκνώσουμε τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Να μην αφήσουμε κανένα άνθρωπο στη γειτονιά χωρίς φαί. Κανένα χωρίς ρεύμα. Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Αυτό είναι που θα κρατήσει το λαό μας όρθιο. Αυτό είναι που θα τον κάνει να πάει στις εκλογές με το κεφάλι ψηλά. Με πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Το δεύτερο. Να παλεύουμε καθημερινά για την ενότητα και την κοινή δράση. Και για την συσπείρωση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Για να βρεθούν δίπλα δίπλα πολίτες που μέχρι χτές είχαν διαφορετικές επιλογές. Μέσα από τις διεργασίες αυτές θα αναδειχτεί ο νέος Συνασπισμός εξουσίας.

Και μας ρωτάνε. Τι θα κάνει αυτός ο Νέος Συνασπισμός Εξουσίας. Έχετε εναλλακτική πρόταση; Έχετε το πρόγραμμα;

Απαντάμε καθαρά.

1. Το πρώτο είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου. Για αυτό ζητάμε την ψήφο του λαού. Αυτή θα είναι η ιδρυτική πράξη του Νέου Συνασπισμού εξουσίας. Και ας μη μας λένε ότι δε θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις γιατί έχουν δεσμευτεί ότι όλα τα λεφτά του δανείου και όσα φορολογικά έσοδα χρειάζονται θα πηγαίνουν πάνω απ’ όλα για να πληρώνουν τους δανειστές.
2. Μορατόριουμ πληρωμών. Έχει γίνει και στο παρελθόν στη Γερμανία όταν μετά τον πόλεμο κούρεψε τα χρέη της και τα υπόλοιπα τα αποπλήρωσε μόνο όταν το επέτρεψε η ανάπτυξη.
3. Αναδιανομή πλούτου. Να πληρώσουν οι πλούσιοι. Η εγχώρια διαπλοκή που χρύσωσε τον καιρό του εκσυγχρονισμού και της υποτιθέμενης «νέας διακυβέρνησης» Φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και του κεφαλαίου. Στα καράβια τους, στις βίλες τους στις οφ σορ εταιρείες τους στις καταθέσεις τους.

• Αντί για το χαράτσι σε μισθωτούς συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 1,5 δις, εισφορά στο 1% επί του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων που πέρυσι ήταν πάνω από 200 δις και θα μαζέψει περισσότερα.
• Αντί για την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο εξωφρενικό 23%, να μπει φόρος εφοπλιστών σε κάθε ένα από τα 4000 πλοία τους, που θα αποφέρει 2 δις (500.000 ανά πλοίο)
• Αντί για το χαράτσι στα ακίνητα ακόμα και στις πιο μικρές ιδιοκτησίες που υποτίθεται ότι θα μαζέψει 2,5 δις, να μπεί εισφορά στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, αξίας άνω των 500.000 ευρώ μπορεί να αποφέρει 4 δις.
• Αντί να μειωθεί το αφορολόγητο στις 5000 ευρώ να μπει έκτακτη εισφορά σε κινητές περιουσίες, καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές, που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ κατ’ άτομο.

Και όσο για τη σπατάλη του κράτους. Αυτή θα αναζητηθεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

• Με δραστική μείωση ενοικίων που πληρώνουν οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.
• Με την κατάργηση και όχι την επέκταση των συμβάσεων παραχώρησης σε διαπλεκόμενους που έχουν πληρωθεί δρόμους 3 και 4 φορές χωρίς να τους έχουν ολοκληρώσει.
• Με δραστική μείωση των απορρήτων δαπανών που έφτασαν τα 160 εκ για το ΥπΕξ από το 2009
• Με ακύρωση της παραγγελίας των δύο υποβρυχίων που κοστίζουν 1 δις

Και κάτι άλλο. Έχουν υπολογίσει πόσα δις έχασε το δημόσιο από τις περαιώσεις; Πόσα χαρίσαμε;

Σας φαίνονται υπερβολικά; Να μη σας φαίνονται.

Στη Γερμανία το 1952 ψηφίστηκε ο νόμος «Περί εξισορρόπησης των βαρών», από συντηρητική πλειοψηφία. Όσοι είχαν τότε περιουσία πάνω από 120.000 γερμανικά μάρκα εκείνης της εποχής, υποχρεούντο σε μήκος χρόνου μιας εικοσιπενταετίας, να καταβάλουν σε ισόποσες τριμηνιαίες δόσεις το 50% στο δημόσιο ταμείο». Αυτή η επιβάρυνση ήταν επιπλέον του φόρου περιουσίας και του φόρου ακίνητης περιουσίας και βέβαια του φόρου απόδοσης κεφαλαίου.

Σήμερα, πρώτα εκ μέρους της Αριστεράς, συγκεκριμένα του Όσκαρ Λαφοντέν, προτάθηκε η επιβολή παρόμοιας εισφοράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

1. Τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι έχουμε αγοράσει διπλές και τριπλές. Που σημαίνει πρακτικά ότι τελειώνει η ιστορία να αρμέγουν οι τράπεζες δημόσιο χρήμα χωρίς να βοηθάνε.

Δημόσιός έλεγχος στις τράπεζες σημαίνει:

• Μεγάλες επενδυτικές πρωτοβουλίες σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
• Κούρεμα στα στεγαστικά πρώτης κατοικίας. Και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα επαγγελματικά δάνεια
• Χορήγηση ρευστότητας και εγγυήσεων στις μικρές επιχειρήσεις ώστε να μπορέσουν να κινηθούν.
• Στήριξη της αγροτικής παραγωγής μέσα σε αν σχέδιο ριζικής ανασυγκρότησης

1. 5. Μέτρα για τους πιο αδύναμους.

• Καταθέσαμε προχθές πρόταση νόμου για τους ανέργους. ΝΑ υπάρξει πρόνοια για όλους τους άνεργους, όχι μόνο αυτούς που σήμερα καταγράφονται. Αυτοί που κλείνει το μαγαζί τους, αυτοί που δουλεύουν με μπλοκάκι ΤΕΒΕ, αυτοί που είναι μακροχρόνια άνεργοι, αυτοί που δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας.
• Το επίδομα ανεργίας να διαρκεί όσο διαρκεί η περίοδος ανεργίας.
• ΝΑ προστατευτούν οι άνθρωποι που είναι πάνω από 55 ετών και χάνουν τη δουλειά τους. Είναι πολύ δύσκολο να βρουν άλλη.
• ΝΑ υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Έχοντας προχωρήσει σε αυτά τα μέτρα, μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις για αντιμετώπιση της κρίσης,. Για ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα δουλεύει πια για ανθρώπους και θα διαχέει το όφελός του στην κοινωνία. ¨όχι για τους ενδιάμεσους, τους τραπεζίτες, τον καταναλωτικό υπερδανεισμό ,το μαύρο πολιτικό χρήμα.

Μας ρωτάνε. Έχετε σχέδιο για την ανάπτυξη; Αν και είναι αστείο να το ρωτάνε αυτό όσοι έχουν δεσμευτεί σε μέτρα λιτότητας 15 δίς.

Απαντάμε. Βεβαίως και έχουμε.

Κατ’ αρχήν χρειάζεται μια ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα για να αποκαταστήσουμε τη στοιχειώδη κοινωνική ανταποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα.

Και θεωρούμε ότι πέρα από μια νέα δημόσια παρέμβαση η Ελλάδα έχει άλλα 4 παραγωγικά συμπλέγματα τα οποία μπορούν να γίνουν η ατμομηχανή της ανάπτυξης.

• Πρώτον η Πράσινη Οικονομία. Όχι για να γίνει το νέο Ελ Ντοράντο. Αλλά για να συμβάλλει στην ανάπτυξη πράσινων τεχνολογιών, συστημάτων και προϊόντων. Για να μετασχηματίσει συνολικά την παράγωγή. Και κυρίως για να έχει κοινωνική ανταποδοτικότητα.
• Δεύτερον το πολιτιστικό τουριστικό σύμπλεγμα. Σε σύνδεση με τις ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος . Με προώθηση των ειδικών μορφών τουρισμού με προτεραιότητα στις μορφές ήπιας ανάπτυξης. Με ανάσχεση της επιβάρυνσης των ήδη ανεπτυγμένων τουριστικών περιοχών. Με μέτρα δημιουργίας των αναγκαίων υποδομών στις τουριστικές περιοχές της χώρας. Με σύνδεση της παραγωγής ιδιαίτερα του πρωτογενούς τομέα, με τον τουρισμό.
• Τρίτον, ο τομέας της μεταποίησης της βιομηχανίας και των κατασκευών. Κλάδοι που σήμερα πλήττονται, όπως η κλωστοϋφαντουργία, το ένδυμα, η παραγωγή μηχανημάτων, τα ναυπηγεία, έχουν τη δυνατότητα εξέλιξης και μετάβασης σε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας, τα οποία παράγονται με ειδικευμένη και υψηλόμισθη εργασία.
• Τέταρτο, ο τομέας των νέων τεχνολογιών. Με δημιουργία καταρχάς επαρκούς ζήτησης για τέτοιες τεχνολογίες. Με στροφή του δημόσιου τομέα στο ελεύθερο λογισμικό. Με αξιοποίηση των αναγκαίων επενδύσεων σε ΑΠΕ, έργα εξοικονόμησης ενέργειας και διαχείρισης απορριμμάτων για την ανάπτυξη και τη στήριξης ελληνικής βιομηχανίας αιχμής στους τομείς αυτούς. Ουσιαστική ενίσχυση της έρευνας, σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό. Με εξασφάλιση της αυτονομίας της πρωτογενούς έρευνας των πανεπιστημίων, η οποία πρέπει να αναπτύσσεται βάσει των δικών της εσωτερικών προτεραιοτήτων. Ειδική μέριμνα στη δημιουργία υποδομών, όπως τα δίκτυα υψηλών ταχυτήτων, τα τεχνολογικά πάρκα κ.λπ. Οργανική ενσωμάτωση σε όλους τους αναπτυξιακούς νόμους κινήτρων και κριτηρίων σχετικά με τη χρήση νέων και φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών.

Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά. Πως θα μπορέσει η αριστερά να τα κάνει αν είναι διασπασμένη.

Ξέρουμε ότι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς δεν βλέπουν τόσο θερμά την ιδέα της ενότητας.

Είτε γιατί προτιμούν την ασφάλεια και την μιζέρια του απομονωτισμού, την οποία συγκαλύπτουν πίσω από γραφικές ιδεολογικές επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

Είτε γιατί έχουν στο μυαλό τους το παιχνίδι της ανασυγκρότησης του δικομματισμού, το οποίο κρύβουν πίσω από μια τζάμπα αντιμνημονιακή ρητορική.

Αλλά η βάση της Αριστεράς, ο κόσμος που βρίσκεται στις πλατείες και τους δρόμους, έχει καταλάβει πόση σημασία έχει η ενότητα αυτή τη στιγμή.

Και το ίδιο το καταλαβαίνει και ολόκληρη η κοινωνία, ανεξάρτητα από προηγούμενες πολιτικές επιλογές και τοποθετήσεις.

Αυτό είναι που μας κάνει αισιόδοξους στο ζήτημα της ενότητας.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Και μπορεί να επιβληθεί πάνω σε κάθε είδους τακτικισμούς και πολιτικαντισμούς. Ειδικά σε εποχές σαν τη σημερινή, που τα πράγματα τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα.

Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε, προκειμένου η Αριστερά και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να αντιστοιχηθούν στις απαιτήσεις των καιρών και στην μεγάλη ιστορική τους ευθύνη.

Είναι η ώρα να τους σταματήσουμε. Να μην έχουν ούτε 51 ούτε 151. Ούτε 51%, ούτε 151 βουλευτές. Για το πρώτο είμαστε βέβαιοι, το δεύτερο αν το κατακτήσουν θα είναι απόρροια του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου.

Είναι η ώρα να μιλήσει η κοινωνία, ο κόσμος της δουλειάς, οι νέοι άνθρωποι αυτού του τόπου.

• Oι πρώην μονομάχοι και νυν συνέταιροι του μνημονίου προσπαθούν απεγνωσμένα να αλλάξουν την ατζέντα. Δε θέλουν ο κόσμος να ενημερωθεί για το μνημόνιο. Για τις δεσμεύσεις τους. Για την απόφασή τους να είναι μαζί στην κυβέρνηση την επόμενη των εκλογών.
• Σε αυτές τις εκλογές υπάρχει μια βαθειά διαχωριστική γραμμή. Από την μια υπάρχει το κόμμα του Μνημονίου. Και η άλλη πλευρά είναι η εναλλακτική πολιτική. Για την οποία χρειάζεται να συγκροτηθεί ένας νέος συνασπισμός Εξουσίας. Και να διεκδικήσει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με την δύναμη της οποίας θα απαλλάξει την χώρα από την πολιτική των Μνημονίων και τις ληστρικές και ταπεινωτικές δανειακές συμβάσεις
• Δεν υπάρχει ανάπτυξη εκεί που κοιτάνε. Δεν υπάρχει ανάπτυξη όταν κόβεις κάθε τόσο τους ήδη κομμένους μισθούς και τις ήδη κομμένες συντάξεις, όταν αφαιρείς κάθε μερικούς μήνες δεκάδες ευρώ από την πραγματική οικονομία.
• Το πιο εξοργιστικό είναι ότι μας έφεραν ως εδώ χωρίς διαπραγμάτευση. Κυνικά, ψυχρά και με σχέδιο. Αντάλλαξαν την ισοπέδωση της χώρας με την εύνοια της Μέρκελ και των τραπεζιτών. Η δημόσια ομολογία της Μέρκελ του Γιούνκερ και Σόιμπλε ότι τρέμουν στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί μια χώρα να βγει από την ευρωζώνη, είναι κάτι που το ξέραμε. Και αντί να το βάλουμε στο τραπέζι, σηκώσαμε στις πλάτες μας τις αμαρτίες ολόκληρης της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής κρίσης.
• Στη Γερμανία το 1952 ψηφίστηκε ο νόμος «Περί εξισορρόπησης των βαρών», από συντηρητική πλειοψηφία. Όσοι είχαν τότε περιουσία πάνω από 120.000 γερμανικά μάρκα εκείνης της εποχής, υποχρεούντο σε μήκος χρόνου μιας εικοσιπενταετίας, να καταβάλουν σε ισόποσες τριμηνιαίες δόσεις το 50% στο δημόσιο ταμείο». Αυτή η επιβάρυνση ήταν επιπλέον του φόρου περιουσίας και του φόρου ακίνητης περιουσίας και βέβαια του φόρου απόδοσης κεφαλαίου. Σήμερα, πρώτα εκ μέρους της Αριστεράς, συγκεκριμένα του Όσκαρ Λαφοντέν, προτάθηκε η επιβολή παρόμοιας εισφοράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
• 5 άξονες της προγραμματικής μας πρότασης : καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, μορατόριουμ πληρωμών, αναδιανομή πλούτου, τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο, μέτρα για τους πιο αδύναμους
• Τέσσερα παραγωγικά συμπλέγματα τα οποία μπορούν να γίνουν η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Πράσινη Οικονομία-Πολιτισμός και Τουρισμός-Βιομηχανία και Κατασκευές-Νέες Τεχνολογίες
• Η βάση της Αριστεράς, ο κόσμος που βρίσκεται στις πλατείες και τους δρόμους, έχει καταλάβει πόση σημασία έχει η ενότητα αυτή τη στιγμή. Και το ίδιο το καταλαβαίνει και ολόκληρη η κοινωνία, ανεξάρτητα από προηγούμενες πολιτικές επιλογές και τοποθετήσεις. Αυτό είναι που μας κάνει αισιόδοξους στο ζήτημα της ενότητας.

Είναι η ώρα, με πείσμα, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία να πάρουμε τις ζωές και το μέλλον στα χέρια μας και να ανοίξουμε τον εναλλακτικό δρόμο.