Γενική απεργία. Του Απόστολου Λυκεσά
Λένε ότι η απεργία ως μέσο πάλης πέθανε. Το λένε αυτοί που δεν κλαίνε όταν αργοπεθαίνεις.
Λένε πως η απεργία δεν έχει νόημα, καλύτερα μείνε στο σπίτι, να κάνεις
like στον υπολογιστή. Το λένε αυτοί που με ένα κλικ σου παίρνουν το
σπίτι.
Λένε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι και τους «καταγγέλλουν» αυτοί που τους εξαγόρασαν.
Λένε ότι η απεργία δεν έχει κανένα νόημα, άλλαξαν οι καιροί, και το
λένε αυτοί που στήνουν καρτέρι να δουν πόση ώρα χάνεις στην τουαλέτα.
Σκίζουν τα ρούχα τους, φτύνουν και λυσσάνε κατά της απεργίας, βάζουν
γραφιάδες να τραμπουκίζουν με λέξεις τυλιγάδια, στρεψοδίκες
επιχειρηματολογούν, σουφρώνουν τα χείλη τους, «μα είναι καιρός για
απεργίες τώρα;», κι είναι που δεν τολμούν να πουν πως θα ’θελαν να
ρίξουν ξύδι, στο αίμα των παππούδων σου, στων πατεράδων μας τα κόκκαλα,
που κατέβηκαν σε απεργίες αιματηρές για να βγούμε από τον βούρκο.
Λένε ότι η απεργία ως μέσο πάλης πέθανε. Το λένε αυτοί που δεν κλαίνε όταν αργοπεθαίνεις.
Λένε πως η απεργία δεν έχει νόημα, καλύτερα μείνε στο σπίτι, να κάνεις like στον υπολογιστή. Το λένε αυτοί που με ένα κλικ σου παίρνουν το σπίτι.
Λένε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι και τους «καταγγέλλουν» αυτοί που τους εξαγόρασαν.
Λένε ότι η απεργία δεν έχει κανένα νόημα, άλλαξαν οι καιροί, και το λένε αυτοί που στήνουν καρτέρι να δουν πόση ώρα χάνεις στην τουαλέτα.
Σκίζουν τα ρούχα τους, φτύνουν και λυσσάνε κατά της απεργίας, βάζουν γραφιάδες να τραμπουκίζουν με λέξεις τυλιγάδια, στρεψοδίκες επιχειρηματολογούν, σουφρώνουν τα χείλη τους, «μα είναι καιρός για απεργίες τώρα;», κι είναι που δεν τολμούν να πουν πως θα ’θελαν να ρίξουν ξύδι, στο αίμα των παππούδων σου, στων πατεράδων μας τα κόκκαλα, που κατέβηκαν σε απεργίες αιματηρές για να βγούμε από τον βούρκο.
Λένε πως η απεργία δεν έχει νόημα, καλύτερα μείνε στο σπίτι, να κάνεις like στον υπολογιστή. Το λένε αυτοί που με ένα κλικ σου παίρνουν το σπίτι.
Λένε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι και τους «καταγγέλλουν» αυτοί που τους εξαγόρασαν.
Λένε ότι η απεργία δεν έχει κανένα νόημα, άλλαξαν οι καιροί, και το λένε αυτοί που στήνουν καρτέρι να δουν πόση ώρα χάνεις στην τουαλέτα.
Σκίζουν τα ρούχα τους, φτύνουν και λυσσάνε κατά της απεργίας, βάζουν γραφιάδες να τραμπουκίζουν με λέξεις τυλιγάδια, στρεψοδίκες επιχειρηματολογούν, σουφρώνουν τα χείλη τους, «μα είναι καιρός για απεργίες τώρα;», κι είναι που δεν τολμούν να πουν πως θα ’θελαν να ρίξουν ξύδι, στο αίμα των παππούδων σου, στων πατεράδων μας τα κόκκαλα, που κατέβηκαν σε απεργίες αιματηρές για να βγούμε από τον βούρκο.